سعدی نامه چه زمانی سروده شد؟
به گزارش وبلاگ مستر، کتاب بوستان یا همان سعدی نامه از آثار ماندگاری است که در دنیا پرآوازه شده است.
به گزارش خبرنگار ، کتاب بوستان یا همان سعدی نامه، زمانی سروده شد که سعدی در سفر به نقاط مختلف دنیا بود. این اثر که در قالب مثنوی است، وزن حماسی دارد اما با این حال محتوای آن بیشتر در زمینه اخلاق و تربیت، سیاست و مسائل اجتماعی است. روانی و سادگی از ویژگی های شاخص آثار سعدی است که باعث شد اثرش در میان مردم دنیا گسترش یابد. بوستان سعدی هم در عین داشتن همین ویژگی، مفاهیم اخلاقی را به چالش می کشد.
گلستان که بسیاری آن را تاثیرگذارترین کتاب نثر در ادبیات فارسی می دانند، یک سال بعد از بوستان به نگارش درآمد. سعدی این کتاب را به سعد بن ابوبکر زنگی، ولیعهد جوان حکومت اتابکان تقدیم کرد. گلستان مجموعه حکایت هایی مستقل است که برای مخاطبش جملات قصار و اندرز هایی را بازگو می نماید. گلستان در واقع به نوعی آینه ای از جامعه زمان اوست و در آن اوضاع فرهنگی و اجتماعی مردم با شاعرانگی خاص سعدی به تصویر کشیده شده است.
مضمون انسان محبت آمیز قطعه مشهور بنی آدم در باب اول گلستان توجه دنیا را به خود جلب نموده است تا حدی که این قطعه بر سر در ورودی تالار ملل سازمان ملل متحد در نیویورک با خط نستعلیق دیده می شود.
از دیگر آثار سعدی می توان به غزلیات، مجالس پنج گانه، رساله عقل و عشق و نصیحه الملوک اشاره نمود. در نسخه های چاپی پاکستان و هند نیز کتابی به نام کریما به این شاعر بلندآوازه نسبت داده شده است. با این حال انتساب آن به سعدی با توجه به اینکه سند معتبری در این زمینه وجود ندارد، مشکوک است. از ویژگی های شاخص آثار این شاعر که آن را به شهرت دنیای رسانده است، سهل و ممتنع بودن اشعار و سروده ها است. سروده های سعدی در نگاه اول ساده و روان به نظر می آیند و کلمات سخت و نامفهوم در آنها کمتر به چشم می خورد.
سعدی به عنوان استاد سخن، از طنازی های مخصوص به خود در آثارش بهره می جوید. خواستگاه طنز و ظرافت در آثار این شاعر به نگاه و تفکر او برمی شود. لحن طنز آثار او، خشکی کلام را می گیرد و تاثیر بیشتری بر مخاطب می گذارد.
نمونه ای از غزلیات سعدی را در اینجا ذکر می کنیم:
دوست می دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می رود
کان صباحت نیست این صبح دنیا افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را
کامجویان را ز ناکامی چشیدن چاره نیست
بر زمستان صبر باید طالب نوروز را
عاقلان خوشه چین از سر لیلی غافلند
این کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را
عاشقان دین و دنیاباز را خاصیتیست
کان نباشد زاهدان مال و جاه اندوز را
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده ایم
ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان