این معامله برد- برد است - وبلاگ مستر

به گزارش وبلاگ مستر، سرمایه گذاران اغلب در پروژه هایی مشارکت می نمایند که در بازده زمانی کوتاه از منظر مالی برای آنها سودآوری داشته باشد، اما محمدعلی شعیبی خیر منطقه 22، برخلاف این دیدگاه سرمایه گذاران، به دنبال ساخت و توسعه فضاهای فرهنگی است نه سودآوری. او اعتقاد داردساختن کتابخانه چیتگر و فراهم کردن فرصت رشد ونمو برای جوانان به نوعی سرمایه گذاری با سودهی کلان است.

وبلاگ مستر- ثریا روزبهانی:فراهم کردن زیر ساخت های فرهنگی و به پیروزیت رسیدن جوانان می تواند در روزگاری نه چندان دور باعث توسعه و ارتقا کشور شود. محمدعلی شعیبی، خیر کتابخانه چیتگر اصالتا تبریزی و فارغ التحصیل رشته مدیریت از دانشگاه اوکاهاماسیتی است.

او قبل از ساخت این کتابخانه، هوشمندسازی دبستان های محله های محروم جنوب شهر مانند دبستان امام خمینی(ره) و همچنین ساخت دبستان فاطمه شعیبی با امکانات و استانداردهای ویژه مدرسه سازی در بزرگراه شهید باکری را در کارنامه درخشان فعالیت های خیرخواهانه اش دارد. او امیدوار به فردایی بهتر است و این آینده نگری را هم می توان در صحبت هایش احساس کرد. شعیبی در این باره می گوید: با مساعدت بعضی از دوستانم در آمریکا، هوشمندسازی مدارس را در محله های محروم انجام داده ایم. با انجام این کار متوجه شدیم که جوان ها و بچه ها نابغه بسیاری در این مرز و بوم زندگی می نمایند که به دلیل نداشتن امکانات، ناشناخته باقی می مانند و پتانسیل و ظرفیت های آنها شناسایی نمی شود.

شعیبی در ادامه به ساخت کتابخانه چیتگر در منطقه 22 اشاره می نماید و می گوید: محیط کارم روبروی جنگل چیتگر است و هرروز می بینم که تعدادی از جوانان اوقات فراغتشان را به بطالت در این مکان می گذرانند. با فکر کردن و مشورت دریافت از افراد متخصص به این نتیجه رسیدیم که احداث کتابخانه برای برطرف نیازهای علمی و آموزشی در این فضا مفید است. همچنین در این تحقیقات دریافتم که افراد روزانه 21 دقیقه مطالعه می نمایند و این سرانه کم بوده و باید افزایش پیدا کند. به همین خاطر به فکر راه اندازی کتابخانه ای در این مکان افتادم و معتقدم این فضای فرهنگی می تواند به رشد و شکوفایی جوانان یاری کند و همچنین سطح مطالعه شهروندان را هم افزایش دهد. من دوست داشتم فضایی را به ویژه برای جوان های ایجاد کنم که بتوانند از آن استفاده نمایند تا آینده شان را بهتر از امروز رقم بزنند. در همین زمینه جلساتی با شهردار ناحیه و شهردار منطقه برای معرفی مکان مناسب برگزار و در نهایت مکان فعلی انتخاب شد واکنون کتابخانه چیتگر در مساحت 750 مترمربع به بهره برداری رسیده است. امیدوارم که این مکان فرهنگی و آموزشی برای همواره ماندگار باشد و به یک پایگاه پیروز علمی تبدیل شود.

• سرمایه گذاری که صدردصدش سود است!

سرمایه گذاران در فعالیت هایی که انجام می دهند به دنبال سود اقتصادی و در آمدزایی هستند، اما ساخت کتابخانه همچون کاشتن نهال است که برای مدت طولانی باقی و نتیجه اش برای همگان مطلوب است. شعیبی به این باور اعتقاد دارد و در این باره می گوید: وقتی کار نیکی انجام می دهید، دعای خیر مردم همراهتان است و این دعا باعث می شود تا فردایتان بهتر از امروزتان باشد. این معامله صدردرصد نتیجه اش برد - برد است و چه سودی بالاتر از ارتقا سطح سواد و دانسته های شهروندان. وقتی از شعیبی درباره هزینه هایی که برای ساخت این کتابخانه می پرسیم، در جوابمان می گوید: اگر کاری را که بخواهید انجام بدهید از روی علاقه و عشق باشد، هزینه اش را حساب و کتاب نمی کنید و اصلا متوجه هم نمی شوید که برای این کار چقدر هزینه صرف نموده اید. اگر شهروندان و جوان ها بتوانند از این فضا بهره ببرند، خستگی از تن من در می رود و هزینه های اقتصادی اش هم دیگر معنایی پیدا نمی نماید. در واقع هزینه هایی که در این راستا صرف می شود، چندین برابر شده و برمی شود. این یعنی معامله با خدا برای دانش افزایی شهروندان. از صاحب یک کتابفروشی پرسیدم که کار و کاسبتان چطور است؟ گفت خراب. چراکه معمولا فردی که پول و کار دارد، زمان کتاب خواندن ندارد و فردی که می خواهد کتاب بخواند، پول خرید کتاب را ندارد. امیدواریم که به وسیله این کتابخانه افراد علاقه مند به مطالعه بتوانند بخشی از نیازهای فرهنگی شان را تامین نمایند و یاری نمایند که فردایمان بهتر از امروز باشد.

• فرصتی برای شکوفایی

او از انجام کارهای خیرخواهانه فرهنگی استقبال می نماید و می خواهد به فعالیت های مشارکتی اش با شهرداری در این زمینه ادامه بدهد. شعیبی در این باره می گوید: من برای ساخت مکان های فرهنگی و آموزشی آماده هستم و از شهرداری هم می خواهم برای داشتن مکان های فرهنگی بیشتر و مطابق با استاندارها در این راستا یاری کند. از شهرداری می خواهم که این پایگاه علمی را خوب و به روز نگه دارد. اگر برای جوان ها آرامش و امکانات را فراهم کنیم، عواقب مطلوبی در انتظارشان خواهد بود. من این نتیجه را دیده ام. برای مثال یکی از دبستان ها را هوشمند کردم. با انجام این کار دانش آموزان فرصت بسیاری برای آموزش و تحصیل داشتند و از هر زمان کوتاهی به بهترین شکل استفاده می کردند. نتیجه اش این شد که دانش آموزان در درس هایشان به شدت پیشرفت داشتند و کمتر وقتشان را در خیابان تلف و برای کسب پیروزیت کوشش می کردند. حتی با پس اندازهایشان رایانه خریدند و توانستند کار نمایند و اطلاعات شان روز به روز اضافه تر شد. تاشرایط را برای پیشرفت جوان ها مهیا نکنیم، نباید انتظار ترقی و توسعه داشته باشیم. این امکانات به آنها یاری می نماید تا سطح معلومات و دانسته هایشان را افزایش بدهند.