4 علت ترس از فضای بسته ؛ آیا کلاستروفیا درمان دارد؟
به گزارش وبلاگ مستر، ترس از فضای بسته (کلاستروفوبیا) و محصور یکی از مسائلی است که هر شخصی می تواند دچار آن گردد. در این نوع از ترس، فرد از ماندن در فضاهای تنگ و محصور به شدت هراس دارد و در جریان عبور از تونل یا راهروی تنگ یا آسانسورها به شدت مضطرب می گردد. فرد در این حالت، فقط به اینکه ممکن است در این جای تنگ و تاریک گیر بیافتد یا خفه گردد، فکر می نماید، حالش تغییر نموده و سعی می نماید هر چه زودتر خود را از آن شرایط خلاص کند.
ما در ادامه قصد داریم که علل ترس از فضاهای بسته را شرح دهیم و شما را با نشانه های این اختلال بیشتر آشنا کنیم.
دلایل ترس از فضای بسته
- بر اثر تشابه و همانندی یک فضا با فضای دیگر (فضایی که فرد خاطره بدی از آن دارد)
- یک تجربه ترس آور، حوادث خاص یا آسیب دیدگی در گذشته
- ژنتیک
- استرس و اضطراب طولانی مدت
مکان هایی که افراد مبتلا به کلوستروفوبیا از رفتن به آن ترس دارند:
- اتاق های پرو در فروشگاه ها
- تونل ها، زیرزمین یا انبارها
- مترو
- درهای چرخان
- هواپیماها
- توالت های عمومی
- اتومبیل هایی که قفل مرکزی دارند
- رفتن در تونل تصویر برداری و بعضی از تجهیزات پزشکی ، مانند اسکنر MRI
علائم ترس از فضای بسته
نشانه های فیزیولوژیک
- احساس خفگی بخاطر ترس از رد و بدل نشدن هوا
- اضطراب و استرس شدید و نگرانی
- احساس تنگی نفس
- نفس نفس زدن
- افزایش ضربان قلب
- ضعف
- احساس گرما و داغ شدن
- عرق کردن
ویژگی های رفتاری فردی
- ترس یا اضطراب شدید و غیرمنطقی که هنگام قرار دریافت در مکان بسته بروز پیدا می نماید یا فرد پیش بینی می نماید در یک مکان بسته گرفتار خواهد شد.
- فرد از قرار دریافت در جاهای بسته می ترسد یا از جای دریافت در آن ها خودداری می نماید.
- فرد همه کوشش خود را می نماید تا از موقعیت های کلاستروفوبیک یا مکان های بسته و ترس آور دوری کند.
- همواره می خواهد کسی همراهش باشد یا اگر در این موقعیت ها باشد همواره در حال ترس و اضطراب شدید است.
- شدت ترس یا اضطراب فرد با شدت خطری که موقعیت کلاستروفوبیک پدید می آورد متناسب نیست.
- ترس، اضطراب و خودداری در فرد پیاپی و پیوسته است و معمولا 6 ماه یا بیش تر به طول می انجامد.
- ترس، اضطراب و خودداری، رنج و نابسامانی در زندگی فردی، خانوادگی، شغلی و اجتماعی یا دیگر جنبه های زندگی را به همراه داشته باشد.
درمان های مرتبط با ترس از فضاهای بسته
- دارو درمانی
- بنزودیازپین ها
- بتا بلاکرها
- مهارنماینده های مونو آمینو اکسیداز
- داروهایی مانند بوسپیرون
- روان درمانی
- نوروفیدبک و بیوفیدبک
- بیرون آوردن فرد از محل های شلوغ
- استفاده از تصویر ذهنی
- روبروه یا غرقه سازی: روبرو شدن تدریجی و مکرر با ترس ها یک روش امن و کنترل شده است .
- از پلکان ترس بالا بروید: اگر کوشش شما برای روبروه در گذشته ناموفق بوده است، ممکن است با گامی آغاز نموده باشید که بسیار ترسناک و تهدید نماینده بوده است. این مهم است که روبروه را با موقعیتی آغاز کنید که می توانید آن را راهنمایی کنید.
- یک لیست بسازید: لیستی از موقعیت های تهدید نماینده تهیه کنید.
- پلکان ترس خود را ایجاد کنید: موارد لیست خود را از کمترین تا بیشترین میزان ترسناک بودن مرتب کنید. قدم اول باید خیلی کم در شما اضطراب ایجاد کند؛ اما آنقدر وحشتناک نباشد که نتوانید آن را تجربه کنید.
- در طول پلکان خود حرکت با قدم اول آغاز کنید: (مثلا تصور اینکه درآسانسور یا فضای بسته دیگری هستید) و زمانی به پله بعدی بروید که انجام پله اول دیگر برایتان اضطراب آور نباشد.
- تمرین کنید: تمرین منظم بسیار مهم است. هرچه بیشتر تمرین کنید، فرایند بهبودی زودتر طی خواهد شد. به یاد داشته باشید شما از روبروه با ترستان احساس ناراحتی و اضطراب خواهید داشت، اما این احساس موقتی است.
- تکنیک های آرام سازی عضلانی: زمانی که اضطراب دارید یا از چیزی می ترسید، طیفی از نشانه های جسمانی ناراحت نماینده مثل مشکل در تنفس و افزایش ضربان قلب را تجربه می کنید. اما با یاد دریافت و تمرین تکنیک های تن آرامی می توانید توانایی بیشتری در تحمل موقعیت های ترساننده پیدا کنید و خودتان را به سرعت آرام سازید.
- افکار منفی خود را به چالش بکشید: افکار اضطراب آوری که ترس ها را به راه می اندازند، معمولا منفی و غیر واقعی هستند. این افکار در بیشتر مواقع در طبقه های زیر قرار می گیرند:
- آینده نگری منفی: برای مثال فکر می کنید. شما در آسانسور گیر می افتید
- تعمیم افراطی: اگر من در آسانسور گیر بیافتم، سنکوب خواهم کرد.
- فاجعه سازی: آسانسور خراب شد و من گیر افتادم یا بغل دستی من خندید. ممکن است سرماخورده باشد. من هم به شدت مریض خواهم شد. پس از شناسایی افکار منفی آن ها را ارزیابی کنید.
- شواهدی برای خود فراهم کنید که افکار منفی تان را نقض کند.
- من بسیاری از افراد را دیده ام که از آسانسور استفاده می نمایند و هرگز سقوط نکردند.
- هرگز به یاد نمی آورم که کسی در اثر سقوط از آسانسور مرده باشد.
- هوای کافی و تهویه در آسانسور وجود دارد.
- من فکر کنم بتوانم دکمه هشدار را فشار دهم یا با تلفن همراهم برای یاری به کسی زنگ بزنم.
- بله من در خصوص آینده بدبینانه فکر می کنم، در حالی که شواهدی برای سقوط آسانسور ندارم.
- احتمال اینکه این اتفاق بیافتد بسیار کمتر از آن است که شنیده ام.
حرف آخر
به یاد داشته باشید درباره درمان ترس از فضاهای بسته یا همه ترس ها، راه های گوناگونی پیشنهاد میگردد، اما ریشه همه این درمان ها، رسیدن به آرامش درونی درباره آن پدیده است. در واقع ضروری است که فرد احساس درونی را کنترل کند و با اعتماد به نفس با آن روبرو گردد. در بسیاری از موارد غلبه نکردن بر ترس، برای فرد خسارت کوتاه مدت یا بلند مدت به همراه دارد. از موثرترین راه های کاهش ترس و پیشگیری از آن، افزایش اعتماد به نفس خصوصا در دوران کودکی بوده که والدین می توانند تا حد زیادی از این مشکل پیشگیری نمایند.
آیا شما تا به حال با افرادی که از فضاهای بسته ترس دارند، در ارتباط بوده اید؟ عکس العمل شما در برابر او په بوده است ؟ لطفا نظرات و تجربیات خود را، در پایین همین صفحه با ما در میان بگذارید. همچنین به شما پیشنهاد می کنیم در همین زمینه، مقاله ترس از آسانسور را در انگیزه بخوانید.
منبع: مجله انگیزه