صدای واحد سیاست گذار و تاب آوری در مقابل ویروس کرونا - وبلاگ مستر

به گزارش وبلاگ مستر، شیوع ویروس کرونا طی 2 ماهه اخیر در جهان و درگیری بیش از 200 کشور و منطقه با این میهمان ناخوانده، تلنگری به همه جوامع بود که آمادگی در برابر مخاطرات و مواجهه اصولی با شوک ­های برونزا، لازمه عبور با حداقل هزینه از شرایط حادث شده است. ویروس کرونا به جهانیان و اقتصادها یادآور شد که درجه تاب آوری و میزان آمادگی برای رویارویی با نااطمینانی­ ها و شوک­ های برونزا، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و کشورهایی که این توانمندی را طی سال­ ها در خود ایجاد کرده­ اند، لطمات کمتری را از چنین شوک ­هایی تجربه خواهند کرد. شوک­ های برونزا هر زمان به شکلی بروز می­ یابند. اما آنچه باید از این شوک ­ها آموخت آن است که همه آنها کمابیش عواقب و پیامدهای گسترده ­ای دارند و عبور کم هزینه از آنها نیازمند داشتن تفکر تاب­ آوری است. بررسی­ ها و مطالعات مختلف در خصوص شوک­ هایی در این حد وسیع نشان می­ دهد که همه کشورهایی که در مدت زمان کمتری توانسته­ اند به حالت عادی برگردند، دارای چنین نگرش و بینشی بوده ­اند.

در ادبیات موضوع تاب ­آوری به این نکته مهم اشاره می ­شود که کشورهایی که ساختارهای تولیدی خود را تقویت می­ کنند و ساختارهای انگیزشی در جهت تقویت بنیه تولیدی و بویژه تولیدات صنعتی کشورشان است، سریع­تر قادر به بازگشت به حالت قبل از شوک خواهند بود. به عبارتی بنیه تولیدی کشورها در مشخص میزان تاب ­آوری و روبروه اصولی با شرایط ناگوار بسیار اثرگذار است.

در این میان نگاهی به اقتصاد کشورمان حاکی از آن است که شرایط فعلی با آنچه برای دستیابی به تاب­ آوری مورد نیاز است، فاصله دارد. کشور در شرایطی گرفتار ویروس کرونا شده که قبل از شیوع این بیماری نیز با انبوهی از مسائل و بحران های داخلی و تحریم های ظالمانه روبرو بوده است؛ به طوری که بر اساس آمار ارائه شده توسط مرکز آمار، رشد اقتصادی 9 ماهه نخست سال 1398، منفی 7.6 درصد و رشد اقتصادی بدون نفت نیز تقریباً صفر درصد ثبت شده است و براساس گزارش تاب آوری 2019، ایران در بین 130 کشور، رتبه 120 را در این شاخص کسب کرده است به عبارتی آمارها به ما می­ گویند که اقتصادی شکننده داریم و در برابر تکانه های احتاقتصادی ناتوان از تطبیق بموقع با شرایط بحرانی خواهیم بود.

حال شیوع کرونا در اقتصاد کشور، ضمن برهم زدن بسیاری از معادلات و پیش بینی ها، از تحمیل شرایط سخت تر بر اقتصاد کشورمان حکایت می کند.

به نظر می ­رسد در شرایط کنونی که کشور با انواع و اقسام تنگناها روبه رو است، خروج از این بحران نیز سخت خواهد بود. لذا دولت محترم و قوای سه گانه باید طرحی نو دراندازند. نجات بخش­ های مولد کشور باید در دستور کار دولت قرار گیرد و این مهم اتفاق نخواهد افتاد مگر با طراحی برنامه­ ای جامع و شفاف در راستای حل و فصل مسائل بخش­ های مولد اقتصاد. در این جهت همکاری قوای 3گانه همسو و هم­ جهت باهم باید صورت پذیرد و یک صدای واحد از سوی نظام شنیده شود. در این جهت اتاق ایران نیز به عنوان کننده بخش خصوصی و مشاور 3 قوه، همراه و همگام با حاکمیت خواهد بود.