شب های قدر و رحمت رمضان - وبلاگ مستر

به گزارش وبلاگ مستر، این روزها که خیابان ها دست تکان می دهند و درختان در هیات بیرق های سبز با صدای دف باد به پایکوبی بر خاسته اند و ترانه مهربانی و رحمت بر سر و روی شهر پاشیده شده است و در ایامی که دور از همه برج ها و باروها، کنگره ها و آهن ها لحظه های شکوهمند پاکی و مهربانی شکل گرفته، فرصت طلایی برای زدون غبارهای مانده بر رفتار و کردارهاست.

رمضان که می رسد، مسجدهای قدیمی نزدیک ترین فاصله تا آسمان می گردد و سراسر، سیراب در هوای موزون احتیاج؛ دل ها در حوالی نجوای فرشتگان سیر می نمایند و در حوالی دانه های سلوک قدم می گذارند. ره توشه مناسبی است تا راه های رفته و نرفته زندگی را با نگاهی عمیق و دقیق دگر باره جست وجو کرد و فرصت مناسبی است تا به رفتار و کردار و گفتارمان بیشتر و بهتر بیندیشیم و به بعضی سوالات پاسخ دهیم. پاسخ به سوال هایی از این جنس که: آیا تا به حال فکر نموده ایم چرا حرف ها تاثیر بسزایی ندارند؟ شاعر شعر می گوید، تاثیر ندارد.

عکاس ها عکس می گیرند اما هیچ اتفاقی نمی افتد و آثار هنرمندان معاصر مانند هنرمندان و خالقان آثار هنری در ادوار گذشته تاریخ مانا و تاثیرگذار نمی گردد؟ یا در مثالی ملموس تر و واضح، تیراژ کتاب های منتشر شده در سالیان اخیر با هیچ یک از بازه های زمانی گذشته قابل مقایسه نیست اما نویسنده می نویسد و مخاطب می خواند و نتیجه ای چون گذشته بروز و ظهور نمی کند؛ خوانده ها و شنیده ها انگار نه انگار... و در یک عبارت ساده تر؛ آثار امروزی ها مانند آثار متفکران و مولفان و هنرمندان گذشته تاثیر ندارند و باور این موضوع را می توان به راحتی حس کرد.

این روزهای ضیافت الهی که چشم ها چکه چکه در لذت کلمات توحیدی فرو می چکند و دست ها شاخه شاخه از سروده های نیایش و استجابت شکوفه می ریزند، چرا رفتارها و اندیشه ها و کردارها نه تنها در خود فرد اثر ندارد، بلکه در جامعه هم تاثیری نخواهد داشت و این درد عظیمی است که باید اندیشمندان بین رشته ای به آن بیندیشند و چاره ای بیابند. شاید اخلاص و تواضع، نیت و باطن تازیانه خورده که نباشد رفتار و اندیشه و قلم و قدم هم که با نیت ناخالص شروع گردد؛ تاثیرش کاسته گردد، شاید بسیاری از کارشناسان مسؤول در حوزه اجتماعی از باب اعتراض سخن گفته و این نقد را نپذیرند، اما واقعیت ملموس در بطن جامعه حکایت از این مهم دارد که خود سانسوری در نشان دادن خروجی ها باعث می گردد در بسیاری از آسیب های فرهنگی و اجتماعی توان تاثیرگذاری کمتر از صفر گردد.

امروز، دیروز و فردای زندگی ما مروری بر بودن، ماندن و نبودن هاست. روزهایی که نغمه های معطر اذان در گلدسته های شهر فرو می ریزند تا با آواز سبز دعای سحری فردای دیگر را صدا بزنند و در این روزها که مقام توبه و شهادت درهایی است که روی هیچ کس بسته نیست چرا تاثیری ماندگار از خود نشان نمی دهیم؟

این روزهای بهار عبادت، عاشقانگی و احتیاج برابری و برادری در باغ نیایش گل نموده و در معماری عبودیت و بندگی شکوفا شده است ودر مهمانی عظیم الهی قرار گرفته ایم باید با دقت بیشتری اندیشید و زیست.

این موضوع را شاید بر اثر برگزاری بعضی مراسم و حضور در مناسک های آیینی و دینی هم جست؛ درست مانند زیارت رفتن و تشرف به عتبات عالیات و عبادت در مشاهد و بقاع متبرکه و زیارت اماکن مقدسه و عدم تغییر در رفتار و کرداری که هر شخصی خود بهترین حاکم و داور برای رفتار فردی خود است.

ماه مبارک رمضان هر ساله بسیاری از مسلمانان با ورود به این ماه متحول شده و بسیاری از مهارت های فردی ناپسند خود را ترک نموده و دوری می نمایند، اما پس از مدتی بسیار کوتاه همان امور تکرار می گردد؛ بنابراین می توان به این جمله مشهور بیشتر دقت کرد که کربلا رفتن هنر نیست. کربلایی شدن مهم است والا شمر و یاران ملعونش هم به کربلا رسیدند؛ بسیاری از قاتلان ملعون سیدالشهدا علیه السلام بارها پیاده به حج مشرف شده بودند و پیشانی های پیله بسته داشتند و در انجام مستحبات و مکروهات از بسیاری کوی سبقت ربوده بودند و با نام دین امرار معاش می کردند.

صدای ذکر گفتن هایشان گوشخراش بوده و در انجام بسیاری از امور مستحبی کوتاهی ننموده اند و چه بسا در حضور در صحنه کربلا با قصد قربت و نیت خوب گام برداشته باشند؛ اما مرور تاریخ، همیشه درس های عظیمی را نسل های آینده داده و می دهد مانند آن که: مراقبت در شیوه رفتار و سلوک از ضروریاتی است که باید به آن توجه کرد. امروز هم صدای امام زمان مان بلند است اما هیچ یک در طول روز حاضر نیستیم تا چند دقیقه برای خشنودی و اطاعت دستوراتش اقدام کنیم چه رسد به آن که اطاعت پذیر باشیم و بجا فرموده اند که اگر امروز و در کربلا بودیم چگونه از آن امتحان عظیم سربلند بیرون می آمدیم؟!روزها و ماه ها و سال ها می گذرد و حیف است تغییری در باطن و وجودمان به وجود نیاید و اسیر نفس باشیم.

جا دارد دگر بار و در این ایام مبارک و نورانی در کنار انجام امور عبادی، اندکی اندیشیدن و محاسبه رفتار را چاشنی عبادت کنیم تا نتیجه بهتری نصیبمان گردد و به برکت تفکر در عبادت و اندیشه در کردار، توفیق بیشتری از عبادات رزقمان گردد و بجاست با نگرشی دقیق به شخصیت اصحاب سیدالشهدا علیه السلام و نزدیکان و اصحاب حضرات معصومین علیهم السلام و شناخت دشمنان امام حسین علیه السلام با تفکر و اندیشه بیشتری به حادثه عاشورا و مناسبت های مهمی چون ضربت خوردن مولای متقیان در محراب مسجد کوفه و منزلت شب های قدر بنگریم تا نگاه و رفتار و کردارمان بوی معرفت و عطر و مرام ولایی و حسینی و سیره باطنی و عملی آنان را بدهد و با پیروی واقعی در رفتار و عمل پیروانی راستین باشیم و قدر را قدر بدانیم.

منبع: مهدی توکلیان - نویسنده / روزنامه وبلاگ مستر